Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

a Roman surname

  • 1 Paulina

    1.
    paulus ( paull-), a, um, adj. [for paurulus; Gr. root pauros; cf. misellus for miserulus].
    I.
    In gen., little, small (anteclass. and poet.):

    paulo momento huc vel illuc impelli,

    Ter. And. 1, 5, 31:

    paulo sumptu,

    id. Ad. 5, 4, 22:

    pauper a paulo lare,

    Varr. L. L. 5, § 92 Müll.: paula trua, Titin. ap. Non. 19, 19.—
    (β).
    Subst.: pau-lum, i, n., a little, a trifle: de paulo paululum [p. 1318] hoc tibi dabo, Plaut. Curc. 1, 2, 31:

    quasi vero paulum intersiet,

    Ter. Eun. 4, 4, 18:

    an paulum hoc esse tibi videtur?

    id. ib. 5, 2, 18;

    5, 8, 38: agelli paulum,

    id. Ad. 5, 8, 26:

    supplicī,

    id. And. 5, 3, 32; so,

    negotī,

    id. Heaut. 3, 1, 92:

    lucri,

    id. ib. 4, 4, 25:

    paulum huic Cottae tribuit partium,

    allotted a small part of his defence, Cic. de Or. 1, 53, 229:

    nil Aut paulum abstulerat,

    Hor. Ep. 1, 15, 33:

    ubi paulum nescio quid superest,

    Juv. 11, 47: post paulum, v. infra. —
    II.
    Adverb. uses.
    A.
    Abl.: paulo, by a little, a little, somewhat.
    1.
    With comp.:

    paulo prius,

    Plaut. Men. 4, 3, 7:

    liberius paulo,

    Cic. Or. 24, 82:

    civis haud paulo melior, quam, etc.,

    id. Att. 2, 12, 3:

    paulo secus,

    id. de Or. 3, 30, 119:

    haud paulo plus,

    id. Fam. 7, 1, 3:

    paulo minus consideratus,

    id. Quint. 3, 11:

    paulo magis affabre factus,

    id. Verr. 1, 5, 14:

    verbis paulo magis priscis uti,

    id. Brut. 21, 82:

    paulo longius processerant,

    Caes. B. G. 2, 20:

    maturius paulo,

    id. ib. 1, 54:

    paulo minus quatuordecim annos,

    a little under, Suet. Ner. 40:

    paulo minus, quam privatum egit,

    id. Tib. 26:

    paulo minus octogesimo aetatis anno decessit,

    Plin. Ep. 7, 24, 1:

    paulo minus quinque millia,

    id. Pan. 28, 4.—
    2.
    Esp. with ante, post:

    quae paulo ante praecepta dedimus,

    Cic. Part. 39, 137:

    paulo ante,

    id. Verr. 2, 4, 3, § 6; Juv. 6, 227; 9, 114:

    post paulo,

    just after, a little after, Sall. C. 18, 3; Liv. 22, 60. —
    3.
    With words and expressions implying superiority or comparison:

    magnitudine paulo antecedunt,

    Caes. B. G. 6, 26:

    verba paulo nimium redundantia,

    Cic. de Or. 2, 21, 88:

    histrio si paulo se movit extra numerum,

    id. Par. 3, 2, 26:

    paulo ultra eum locum,

    Caes. B. C. 3, 66:

    paulo mox,

    Plin. 18, 28, 68, § 268.—
    4.
    Without comparison (rare), a little, somewhat:

    paulo qui est homo tolerabilis,

    Ter. Heaut. 1, 2, 31:

    ut non solum gloriosis consiliis utamur, sed etiam paulo salubribus,

    Cic. Att. 8, 12, 5:

    aut nihil aut paulo cui tum concedere digna, Lux mea, etc.,

    Cat. 68, 131.—Hence,
    B.
    Acc.: paulum, a little, somewhat:

    paulum supra eum locum,

    Caes. B. G. 6, 9:

    epistolae me paulum recreant,

    Cic. Att. 9, 6, 5:

    paulum differre,

    id. Agr. 2, 31, 85:

    requiescere,

    id. de Or. 1, 62, 265:

    commorari,

    id. Rosc. Com. 10, 28: scaphae paulum progressae, Sall. ap. Gell. 10, 26, 10 (Hist. 1, 60 Dietsch):

    paulum aspectu conterritus haesit,

    Verg. A. 3, 597.—
    (β).
    With adv. of time or place:

    post paulum,

    a little later, after a short time, Caes. B. G. 7, 50; Quint. 9, 4, 19; 2, 17, 25; 11, 3, 148:

    ultra paulum,

    id. 11, 3, 21; cf.:

    infra jugulum,

    Suet. Caes. 82; cf. also: paulum praelabitur ante, Cic. poët. N. D. 2, 43, 111.—
    (γ).
    With comp.:

    haud paulum major,

    Sil. 15, 21:

    tardius,

    Stat. Th. 10, 938.
    2.
    Paulus ( Paull-), i, m., a Roman surname (not a praenomen; cf. Borghesi Framm. de' Fasti Cons. i. p. 49, and his Dec. Numism. 4, n. 10) of the Æmilian family, Cic. Lael. 6, 21; id. Verr. 2, 5, 6, § 14.
    I.
    L. Aemilius Paulus, a consul who fell in the battle near Cannœ, Hor. C. 1, 12, 38; Cic. Sen. 20, 75; id. Div. 2, 33, 71.—
    II.
    The son of no. I., the adoptive father of the younger Scipio and the conqueror of Perseus, Cic. Rab. Post. 1, 2; id. Sen. 6, 15. —
    III.
    Q. Paulus Fabius Maximus, a consul A. U. C. 743, Front. Aquaed. 100.—
    IV. V. VI.
    Sergius Paulus, proconsul in Cyprus, Vulg. Act. 13, 7.—Hence,
    A.
    Paulĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Paulus, Paulian:

    Pauliana victoria,

    the victory of L. Æmilius Paulus over Perseus, Val. Max. 8, 11, 1: Pauliana responsa, of the jurist J. Paulus, Dig. praef. ad Antecess. § 5.—
    B.
    Paulī-nus ( Paull-), a, um, adj., of or belonging to a Paulus, Pauline, only as a Roman surname.—Subst.
    1.
    Paulīnus, i, m.:

    C. Suetonius Paulinus,

    Tac. A. 14, 29.—
    2.
    Paulīna, ae, f.:

    Lollia Paulina,

    wife of the emperor Caligula, Suet. Calig. 25; Tac. A. 12, 1; Plin. 9, 35, 58, § 117.

    Lewis & Short latin dictionary > Paulina

  • 2 Paullus

    1.
    paulus ( paull-), a, um, adj. [for paurulus; Gr. root pauros; cf. misellus for miserulus].
    I.
    In gen., little, small (anteclass. and poet.):

    paulo momento huc vel illuc impelli,

    Ter. And. 1, 5, 31:

    paulo sumptu,

    id. Ad. 5, 4, 22:

    pauper a paulo lare,

    Varr. L. L. 5, § 92 Müll.: paula trua, Titin. ap. Non. 19, 19.—
    (β).
    Subst.: pau-lum, i, n., a little, a trifle: de paulo paululum [p. 1318] hoc tibi dabo, Plaut. Curc. 1, 2, 31:

    quasi vero paulum intersiet,

    Ter. Eun. 4, 4, 18:

    an paulum hoc esse tibi videtur?

    id. ib. 5, 2, 18;

    5, 8, 38: agelli paulum,

    id. Ad. 5, 8, 26:

    supplicī,

    id. And. 5, 3, 32; so,

    negotī,

    id. Heaut. 3, 1, 92:

    lucri,

    id. ib. 4, 4, 25:

    paulum huic Cottae tribuit partium,

    allotted a small part of his defence, Cic. de Or. 1, 53, 229:

    nil Aut paulum abstulerat,

    Hor. Ep. 1, 15, 33:

    ubi paulum nescio quid superest,

    Juv. 11, 47: post paulum, v. infra. —
    II.
    Adverb. uses.
    A.
    Abl.: paulo, by a little, a little, somewhat.
    1.
    With comp.:

    paulo prius,

    Plaut. Men. 4, 3, 7:

    liberius paulo,

    Cic. Or. 24, 82:

    civis haud paulo melior, quam, etc.,

    id. Att. 2, 12, 3:

    paulo secus,

    id. de Or. 3, 30, 119:

    haud paulo plus,

    id. Fam. 7, 1, 3:

    paulo minus consideratus,

    id. Quint. 3, 11:

    paulo magis affabre factus,

    id. Verr. 1, 5, 14:

    verbis paulo magis priscis uti,

    id. Brut. 21, 82:

    paulo longius processerant,

    Caes. B. G. 2, 20:

    maturius paulo,

    id. ib. 1, 54:

    paulo minus quatuordecim annos,

    a little under, Suet. Ner. 40:

    paulo minus, quam privatum egit,

    id. Tib. 26:

    paulo minus octogesimo aetatis anno decessit,

    Plin. Ep. 7, 24, 1:

    paulo minus quinque millia,

    id. Pan. 28, 4.—
    2.
    Esp. with ante, post:

    quae paulo ante praecepta dedimus,

    Cic. Part. 39, 137:

    paulo ante,

    id. Verr. 2, 4, 3, § 6; Juv. 6, 227; 9, 114:

    post paulo,

    just after, a little after, Sall. C. 18, 3; Liv. 22, 60. —
    3.
    With words and expressions implying superiority or comparison:

    magnitudine paulo antecedunt,

    Caes. B. G. 6, 26:

    verba paulo nimium redundantia,

    Cic. de Or. 2, 21, 88:

    histrio si paulo se movit extra numerum,

    id. Par. 3, 2, 26:

    paulo ultra eum locum,

    Caes. B. C. 3, 66:

    paulo mox,

    Plin. 18, 28, 68, § 268.—
    4.
    Without comparison (rare), a little, somewhat:

    paulo qui est homo tolerabilis,

    Ter. Heaut. 1, 2, 31:

    ut non solum gloriosis consiliis utamur, sed etiam paulo salubribus,

    Cic. Att. 8, 12, 5:

    aut nihil aut paulo cui tum concedere digna, Lux mea, etc.,

    Cat. 68, 131.—Hence,
    B.
    Acc.: paulum, a little, somewhat:

    paulum supra eum locum,

    Caes. B. G. 6, 9:

    epistolae me paulum recreant,

    Cic. Att. 9, 6, 5:

    paulum differre,

    id. Agr. 2, 31, 85:

    requiescere,

    id. de Or. 1, 62, 265:

    commorari,

    id. Rosc. Com. 10, 28: scaphae paulum progressae, Sall. ap. Gell. 10, 26, 10 (Hist. 1, 60 Dietsch):

    paulum aspectu conterritus haesit,

    Verg. A. 3, 597.—
    (β).
    With adv. of time or place:

    post paulum,

    a little later, after a short time, Caes. B. G. 7, 50; Quint. 9, 4, 19; 2, 17, 25; 11, 3, 148:

    ultra paulum,

    id. 11, 3, 21; cf.:

    infra jugulum,

    Suet. Caes. 82; cf. also: paulum praelabitur ante, Cic. poët. N. D. 2, 43, 111.—
    (γ).
    With comp.:

    haud paulum major,

    Sil. 15, 21:

    tardius,

    Stat. Th. 10, 938.
    2.
    Paulus ( Paull-), i, m., a Roman surname (not a praenomen; cf. Borghesi Framm. de' Fasti Cons. i. p. 49, and his Dec. Numism. 4, n. 10) of the Æmilian family, Cic. Lael. 6, 21; id. Verr. 2, 5, 6, § 14.
    I.
    L. Aemilius Paulus, a consul who fell in the battle near Cannœ, Hor. C. 1, 12, 38; Cic. Sen. 20, 75; id. Div. 2, 33, 71.—
    II.
    The son of no. I., the adoptive father of the younger Scipio and the conqueror of Perseus, Cic. Rab. Post. 1, 2; id. Sen. 6, 15. —
    III.
    Q. Paulus Fabius Maximus, a consul A. U. C. 743, Front. Aquaed. 100.—
    IV. V. VI.
    Sergius Paulus, proconsul in Cyprus, Vulg. Act. 13, 7.—Hence,
    A.
    Paulĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Paulus, Paulian:

    Pauliana victoria,

    the victory of L. Æmilius Paulus over Perseus, Val. Max. 8, 11, 1: Pauliana responsa, of the jurist J. Paulus, Dig. praef. ad Antecess. § 5.—
    B.
    Paulī-nus ( Paull-), a, um, adj., of or belonging to a Paulus, Pauline, only as a Roman surname.—Subst.
    1.
    Paulīnus, i, m.:

    C. Suetonius Paulinus,

    Tac. A. 14, 29.—
    2.
    Paulīna, ae, f.:

    Lollia Paulina,

    wife of the emperor Caligula, Suet. Calig. 25; Tac. A. 12, 1; Plin. 9, 35, 58, § 117.

    Lewis & Short latin dictionary > Paullus

  • 3 paullus

    1.
    paulus ( paull-), a, um, adj. [for paurulus; Gr. root pauros; cf. misellus for miserulus].
    I.
    In gen., little, small (anteclass. and poet.):

    paulo momento huc vel illuc impelli,

    Ter. And. 1, 5, 31:

    paulo sumptu,

    id. Ad. 5, 4, 22:

    pauper a paulo lare,

    Varr. L. L. 5, § 92 Müll.: paula trua, Titin. ap. Non. 19, 19.—
    (β).
    Subst.: pau-lum, i, n., a little, a trifle: de paulo paululum [p. 1318] hoc tibi dabo, Plaut. Curc. 1, 2, 31:

    quasi vero paulum intersiet,

    Ter. Eun. 4, 4, 18:

    an paulum hoc esse tibi videtur?

    id. ib. 5, 2, 18;

    5, 8, 38: agelli paulum,

    id. Ad. 5, 8, 26:

    supplicī,

    id. And. 5, 3, 32; so,

    negotī,

    id. Heaut. 3, 1, 92:

    lucri,

    id. ib. 4, 4, 25:

    paulum huic Cottae tribuit partium,

    allotted a small part of his defence, Cic. de Or. 1, 53, 229:

    nil Aut paulum abstulerat,

    Hor. Ep. 1, 15, 33:

    ubi paulum nescio quid superest,

    Juv. 11, 47: post paulum, v. infra. —
    II.
    Adverb. uses.
    A.
    Abl.: paulo, by a little, a little, somewhat.
    1.
    With comp.:

    paulo prius,

    Plaut. Men. 4, 3, 7:

    liberius paulo,

    Cic. Or. 24, 82:

    civis haud paulo melior, quam, etc.,

    id. Att. 2, 12, 3:

    paulo secus,

    id. de Or. 3, 30, 119:

    haud paulo plus,

    id. Fam. 7, 1, 3:

    paulo minus consideratus,

    id. Quint. 3, 11:

    paulo magis affabre factus,

    id. Verr. 1, 5, 14:

    verbis paulo magis priscis uti,

    id. Brut. 21, 82:

    paulo longius processerant,

    Caes. B. G. 2, 20:

    maturius paulo,

    id. ib. 1, 54:

    paulo minus quatuordecim annos,

    a little under, Suet. Ner. 40:

    paulo minus, quam privatum egit,

    id. Tib. 26:

    paulo minus octogesimo aetatis anno decessit,

    Plin. Ep. 7, 24, 1:

    paulo minus quinque millia,

    id. Pan. 28, 4.—
    2.
    Esp. with ante, post:

    quae paulo ante praecepta dedimus,

    Cic. Part. 39, 137:

    paulo ante,

    id. Verr. 2, 4, 3, § 6; Juv. 6, 227; 9, 114:

    post paulo,

    just after, a little after, Sall. C. 18, 3; Liv. 22, 60. —
    3.
    With words and expressions implying superiority or comparison:

    magnitudine paulo antecedunt,

    Caes. B. G. 6, 26:

    verba paulo nimium redundantia,

    Cic. de Or. 2, 21, 88:

    histrio si paulo se movit extra numerum,

    id. Par. 3, 2, 26:

    paulo ultra eum locum,

    Caes. B. C. 3, 66:

    paulo mox,

    Plin. 18, 28, 68, § 268.—
    4.
    Without comparison (rare), a little, somewhat:

    paulo qui est homo tolerabilis,

    Ter. Heaut. 1, 2, 31:

    ut non solum gloriosis consiliis utamur, sed etiam paulo salubribus,

    Cic. Att. 8, 12, 5:

    aut nihil aut paulo cui tum concedere digna, Lux mea, etc.,

    Cat. 68, 131.—Hence,
    B.
    Acc.: paulum, a little, somewhat:

    paulum supra eum locum,

    Caes. B. G. 6, 9:

    epistolae me paulum recreant,

    Cic. Att. 9, 6, 5:

    paulum differre,

    id. Agr. 2, 31, 85:

    requiescere,

    id. de Or. 1, 62, 265:

    commorari,

    id. Rosc. Com. 10, 28: scaphae paulum progressae, Sall. ap. Gell. 10, 26, 10 (Hist. 1, 60 Dietsch):

    paulum aspectu conterritus haesit,

    Verg. A. 3, 597.—
    (β).
    With adv. of time or place:

    post paulum,

    a little later, after a short time, Caes. B. G. 7, 50; Quint. 9, 4, 19; 2, 17, 25; 11, 3, 148:

    ultra paulum,

    id. 11, 3, 21; cf.:

    infra jugulum,

    Suet. Caes. 82; cf. also: paulum praelabitur ante, Cic. poët. N. D. 2, 43, 111.—
    (γ).
    With comp.:

    haud paulum major,

    Sil. 15, 21:

    tardius,

    Stat. Th. 10, 938.
    2.
    Paulus ( Paull-), i, m., a Roman surname (not a praenomen; cf. Borghesi Framm. de' Fasti Cons. i. p. 49, and his Dec. Numism. 4, n. 10) of the Æmilian family, Cic. Lael. 6, 21; id. Verr. 2, 5, 6, § 14.
    I.
    L. Aemilius Paulus, a consul who fell in the battle near Cannœ, Hor. C. 1, 12, 38; Cic. Sen. 20, 75; id. Div. 2, 33, 71.—
    II.
    The son of no. I., the adoptive father of the younger Scipio and the conqueror of Perseus, Cic. Rab. Post. 1, 2; id. Sen. 6, 15. —
    III.
    Q. Paulus Fabius Maximus, a consul A. U. C. 743, Front. Aquaed. 100.—
    IV. V. VI.
    Sergius Paulus, proconsul in Cyprus, Vulg. Act. 13, 7.—Hence,
    A.
    Paulĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Paulus, Paulian:

    Pauliana victoria,

    the victory of L. Æmilius Paulus over Perseus, Val. Max. 8, 11, 1: Pauliana responsa, of the jurist J. Paulus, Dig. praef. ad Antecess. § 5.—
    B.
    Paulī-nus ( Paull-), a, um, adj., of or belonging to a Paulus, Pauline, only as a Roman surname.—Subst.
    1.
    Paulīnus, i, m.:

    C. Suetonius Paulinus,

    Tac. A. 14, 29.—
    2.
    Paulīna, ae, f.:

    Lollia Paulina,

    wife of the emperor Caligula, Suet. Calig. 25; Tac. A. 12, 1; Plin. 9, 35, 58, § 117.

    Lewis & Short latin dictionary > paullus

  • 4 Paulus

    1.
    paulus ( paull-), a, um, adj. [for paurulus; Gr. root pauros; cf. misellus for miserulus].
    I.
    In gen., little, small (anteclass. and poet.):

    paulo momento huc vel illuc impelli,

    Ter. And. 1, 5, 31:

    paulo sumptu,

    id. Ad. 5, 4, 22:

    pauper a paulo lare,

    Varr. L. L. 5, § 92 Müll.: paula trua, Titin. ap. Non. 19, 19.—
    (β).
    Subst.: pau-lum, i, n., a little, a trifle: de paulo paululum [p. 1318] hoc tibi dabo, Plaut. Curc. 1, 2, 31:

    quasi vero paulum intersiet,

    Ter. Eun. 4, 4, 18:

    an paulum hoc esse tibi videtur?

    id. ib. 5, 2, 18;

    5, 8, 38: agelli paulum,

    id. Ad. 5, 8, 26:

    supplicī,

    id. And. 5, 3, 32; so,

    negotī,

    id. Heaut. 3, 1, 92:

    lucri,

    id. ib. 4, 4, 25:

    paulum huic Cottae tribuit partium,

    allotted a small part of his defence, Cic. de Or. 1, 53, 229:

    nil Aut paulum abstulerat,

    Hor. Ep. 1, 15, 33:

    ubi paulum nescio quid superest,

    Juv. 11, 47: post paulum, v. infra. —
    II.
    Adverb. uses.
    A.
    Abl.: paulo, by a little, a little, somewhat.
    1.
    With comp.:

    paulo prius,

    Plaut. Men. 4, 3, 7:

    liberius paulo,

    Cic. Or. 24, 82:

    civis haud paulo melior, quam, etc.,

    id. Att. 2, 12, 3:

    paulo secus,

    id. de Or. 3, 30, 119:

    haud paulo plus,

    id. Fam. 7, 1, 3:

    paulo minus consideratus,

    id. Quint. 3, 11:

    paulo magis affabre factus,

    id. Verr. 1, 5, 14:

    verbis paulo magis priscis uti,

    id. Brut. 21, 82:

    paulo longius processerant,

    Caes. B. G. 2, 20:

    maturius paulo,

    id. ib. 1, 54:

    paulo minus quatuordecim annos,

    a little under, Suet. Ner. 40:

    paulo minus, quam privatum egit,

    id. Tib. 26:

    paulo minus octogesimo aetatis anno decessit,

    Plin. Ep. 7, 24, 1:

    paulo minus quinque millia,

    id. Pan. 28, 4.—
    2.
    Esp. with ante, post:

    quae paulo ante praecepta dedimus,

    Cic. Part. 39, 137:

    paulo ante,

    id. Verr. 2, 4, 3, § 6; Juv. 6, 227; 9, 114:

    post paulo,

    just after, a little after, Sall. C. 18, 3; Liv. 22, 60. —
    3.
    With words and expressions implying superiority or comparison:

    magnitudine paulo antecedunt,

    Caes. B. G. 6, 26:

    verba paulo nimium redundantia,

    Cic. de Or. 2, 21, 88:

    histrio si paulo se movit extra numerum,

    id. Par. 3, 2, 26:

    paulo ultra eum locum,

    Caes. B. C. 3, 66:

    paulo mox,

    Plin. 18, 28, 68, § 268.—
    4.
    Without comparison (rare), a little, somewhat:

    paulo qui est homo tolerabilis,

    Ter. Heaut. 1, 2, 31:

    ut non solum gloriosis consiliis utamur, sed etiam paulo salubribus,

    Cic. Att. 8, 12, 5:

    aut nihil aut paulo cui tum concedere digna, Lux mea, etc.,

    Cat. 68, 131.—Hence,
    B.
    Acc.: paulum, a little, somewhat:

    paulum supra eum locum,

    Caes. B. G. 6, 9:

    epistolae me paulum recreant,

    Cic. Att. 9, 6, 5:

    paulum differre,

    id. Agr. 2, 31, 85:

    requiescere,

    id. de Or. 1, 62, 265:

    commorari,

    id. Rosc. Com. 10, 28: scaphae paulum progressae, Sall. ap. Gell. 10, 26, 10 (Hist. 1, 60 Dietsch):

    paulum aspectu conterritus haesit,

    Verg. A. 3, 597.—
    (β).
    With adv. of time or place:

    post paulum,

    a little later, after a short time, Caes. B. G. 7, 50; Quint. 9, 4, 19; 2, 17, 25; 11, 3, 148:

    ultra paulum,

    id. 11, 3, 21; cf.:

    infra jugulum,

    Suet. Caes. 82; cf. also: paulum praelabitur ante, Cic. poët. N. D. 2, 43, 111.—
    (γ).
    With comp.:

    haud paulum major,

    Sil. 15, 21:

    tardius,

    Stat. Th. 10, 938.
    2.
    Paulus ( Paull-), i, m., a Roman surname (not a praenomen; cf. Borghesi Framm. de' Fasti Cons. i. p. 49, and his Dec. Numism. 4, n. 10) of the Æmilian family, Cic. Lael. 6, 21; id. Verr. 2, 5, 6, § 14.
    I.
    L. Aemilius Paulus, a consul who fell in the battle near Cannœ, Hor. C. 1, 12, 38; Cic. Sen. 20, 75; id. Div. 2, 33, 71.—
    II.
    The son of no. I., the adoptive father of the younger Scipio and the conqueror of Perseus, Cic. Rab. Post. 1, 2; id. Sen. 6, 15. —
    III.
    Q. Paulus Fabius Maximus, a consul A. U. C. 743, Front. Aquaed. 100.—
    IV. V. VI.
    Sergius Paulus, proconsul in Cyprus, Vulg. Act. 13, 7.—Hence,
    A.
    Paulĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Paulus, Paulian:

    Pauliana victoria,

    the victory of L. Æmilius Paulus over Perseus, Val. Max. 8, 11, 1: Pauliana responsa, of the jurist J. Paulus, Dig. praef. ad Antecess. § 5.—
    B.
    Paulī-nus ( Paull-), a, um, adj., of or belonging to a Paulus, Pauline, only as a Roman surname.—Subst.
    1.
    Paulīnus, i, m.:

    C. Suetonius Paulinus,

    Tac. A. 14, 29.—
    2.
    Paulīna, ae, f.:

    Lollia Paulina,

    wife of the emperor Caligula, Suet. Calig. 25; Tac. A. 12, 1; Plin. 9, 35, 58, § 117.

    Lewis & Short latin dictionary > Paulus

  • 5 paulus

    1.
    paulus ( paull-), a, um, adj. [for paurulus; Gr. root pauros; cf. misellus for miserulus].
    I.
    In gen., little, small (anteclass. and poet.):

    paulo momento huc vel illuc impelli,

    Ter. And. 1, 5, 31:

    paulo sumptu,

    id. Ad. 5, 4, 22:

    pauper a paulo lare,

    Varr. L. L. 5, § 92 Müll.: paula trua, Titin. ap. Non. 19, 19.—
    (β).
    Subst.: pau-lum, i, n., a little, a trifle: de paulo paululum [p. 1318] hoc tibi dabo, Plaut. Curc. 1, 2, 31:

    quasi vero paulum intersiet,

    Ter. Eun. 4, 4, 18:

    an paulum hoc esse tibi videtur?

    id. ib. 5, 2, 18;

    5, 8, 38: agelli paulum,

    id. Ad. 5, 8, 26:

    supplicī,

    id. And. 5, 3, 32; so,

    negotī,

    id. Heaut. 3, 1, 92:

    lucri,

    id. ib. 4, 4, 25:

    paulum huic Cottae tribuit partium,

    allotted a small part of his defence, Cic. de Or. 1, 53, 229:

    nil Aut paulum abstulerat,

    Hor. Ep. 1, 15, 33:

    ubi paulum nescio quid superest,

    Juv. 11, 47: post paulum, v. infra. —
    II.
    Adverb. uses.
    A.
    Abl.: paulo, by a little, a little, somewhat.
    1.
    With comp.:

    paulo prius,

    Plaut. Men. 4, 3, 7:

    liberius paulo,

    Cic. Or. 24, 82:

    civis haud paulo melior, quam, etc.,

    id. Att. 2, 12, 3:

    paulo secus,

    id. de Or. 3, 30, 119:

    haud paulo plus,

    id. Fam. 7, 1, 3:

    paulo minus consideratus,

    id. Quint. 3, 11:

    paulo magis affabre factus,

    id. Verr. 1, 5, 14:

    verbis paulo magis priscis uti,

    id. Brut. 21, 82:

    paulo longius processerant,

    Caes. B. G. 2, 20:

    maturius paulo,

    id. ib. 1, 54:

    paulo minus quatuordecim annos,

    a little under, Suet. Ner. 40:

    paulo minus, quam privatum egit,

    id. Tib. 26:

    paulo minus octogesimo aetatis anno decessit,

    Plin. Ep. 7, 24, 1:

    paulo minus quinque millia,

    id. Pan. 28, 4.—
    2.
    Esp. with ante, post:

    quae paulo ante praecepta dedimus,

    Cic. Part. 39, 137:

    paulo ante,

    id. Verr. 2, 4, 3, § 6; Juv. 6, 227; 9, 114:

    post paulo,

    just after, a little after, Sall. C. 18, 3; Liv. 22, 60. —
    3.
    With words and expressions implying superiority or comparison:

    magnitudine paulo antecedunt,

    Caes. B. G. 6, 26:

    verba paulo nimium redundantia,

    Cic. de Or. 2, 21, 88:

    histrio si paulo se movit extra numerum,

    id. Par. 3, 2, 26:

    paulo ultra eum locum,

    Caes. B. C. 3, 66:

    paulo mox,

    Plin. 18, 28, 68, § 268.—
    4.
    Without comparison (rare), a little, somewhat:

    paulo qui est homo tolerabilis,

    Ter. Heaut. 1, 2, 31:

    ut non solum gloriosis consiliis utamur, sed etiam paulo salubribus,

    Cic. Att. 8, 12, 5:

    aut nihil aut paulo cui tum concedere digna, Lux mea, etc.,

    Cat. 68, 131.—Hence,
    B.
    Acc.: paulum, a little, somewhat:

    paulum supra eum locum,

    Caes. B. G. 6, 9:

    epistolae me paulum recreant,

    Cic. Att. 9, 6, 5:

    paulum differre,

    id. Agr. 2, 31, 85:

    requiescere,

    id. de Or. 1, 62, 265:

    commorari,

    id. Rosc. Com. 10, 28: scaphae paulum progressae, Sall. ap. Gell. 10, 26, 10 (Hist. 1, 60 Dietsch):

    paulum aspectu conterritus haesit,

    Verg. A. 3, 597.—
    (β).
    With adv. of time or place:

    post paulum,

    a little later, after a short time, Caes. B. G. 7, 50; Quint. 9, 4, 19; 2, 17, 25; 11, 3, 148:

    ultra paulum,

    id. 11, 3, 21; cf.:

    infra jugulum,

    Suet. Caes. 82; cf. also: paulum praelabitur ante, Cic. poët. N. D. 2, 43, 111.—
    (γ).
    With comp.:

    haud paulum major,

    Sil. 15, 21:

    tardius,

    Stat. Th. 10, 938.
    2.
    Paulus ( Paull-), i, m., a Roman surname (not a praenomen; cf. Borghesi Framm. de' Fasti Cons. i. p. 49, and his Dec. Numism. 4, n. 10) of the Æmilian family, Cic. Lael. 6, 21; id. Verr. 2, 5, 6, § 14.
    I.
    L. Aemilius Paulus, a consul who fell in the battle near Cannœ, Hor. C. 1, 12, 38; Cic. Sen. 20, 75; id. Div. 2, 33, 71.—
    II.
    The son of no. I., the adoptive father of the younger Scipio and the conqueror of Perseus, Cic. Rab. Post. 1, 2; id. Sen. 6, 15. —
    III.
    Q. Paulus Fabius Maximus, a consul A. U. C. 743, Front. Aquaed. 100.—
    IV. V. VI.
    Sergius Paulus, proconsul in Cyprus, Vulg. Act. 13, 7.—Hence,
    A.
    Paulĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Paulus, Paulian:

    Pauliana victoria,

    the victory of L. Æmilius Paulus over Perseus, Val. Max. 8, 11, 1: Pauliana responsa, of the jurist J. Paulus, Dig. praef. ad Antecess. § 5.—
    B.
    Paulī-nus ( Paull-), a, um, adj., of or belonging to a Paulus, Pauline, only as a Roman surname.—Subst.
    1.
    Paulīnus, i, m.:

    C. Suetonius Paulinus,

    Tac. A. 14, 29.—
    2.
    Paulīna, ae, f.:

    Lollia Paulina,

    wife of the emperor Caligula, Suet. Calig. 25; Tac. A. 12, 1; Plin. 9, 35, 58, § 117.

    Lewis & Short latin dictionary > paulus

  • 6 festum

    1.
    festus, a, um, adj. [Sanscr. bhas, shine; lengthened from bha-; Gr. pha-, phainô, v. for; cf. feriae (fes-iae)], orig., of or belonging to the holidays (in opp. to the working-days), solemn, festive, festal, joyful, merry.
    I.
    Lit.
    A.
    Adj. (syn.: sollennis, fastus).
    1.
    With expressions of time:

    festo die si quid prodegeris, profesto egere liceat,

    Plaut. Aul. 2, 8, 10:

    die festo celebri nobilique,

    id. Poen. 3, 5, 13:

    qui (dies) quasi deorum immortalium festi atque sollennes, apud omnes sunt celebrati,

    Cic. Pis. 22, 51:

    Syracusani festos dies anniversarios agunt,

    id. Verr. 2, 4, 48, § 107; id. Q. Fr. 2, 1, 1:

    dies festus ludorum celeberrimus et sanctissimus,

    id. Verr. 2, 4, 67, § 151; id. Fin. 5, 24, 70:

    lux,

    Ov. Tr. 5, 5, 42; Hor. C. 4, 6, 42:

    tempus,

    id. Ep. 2, 1, 140; Juv. 15, 38:

    observare festa sabbata,

    id. 6, 159.—Hence,
    2.
    Transf., of everything relating to holidays:

    chori,

    Ov. Tr. 5, 12, 8:

    clamores,

    Plin. Ep. 2, 17, 24:

    corona,

    Ov. M. 10, 598; cf.

    fronde,

    Verg. A. 4, 459:

    dapes,

    Hor. Epod. 9, 1:

    mensae,

    Sil. 7, 198; Val. Fl. 3, 159:

    lusus,

    Mart. 1, 1:

    pagus,

    Hor. C. 3, 18, 11:

    urbs,

    gay, merry, Sil. 11, 272; 12, 752:

    theatra,

    Ov. M. 3, 111:

    Lares,

    Mart. 3, 58, 23:

    licentiae,

    of the holidays, Quint. 6, 3, 17:

    pax,

    Ov. M. 2, 795; Plin. 14, 1, 1, § 23:

    plebs,

    Tac. A. 2, 69:

    domus ornatu,

    id. ib. 3, 9:

    ritus,

    id. H. 5, 5:

    omina,

    id. A. 5, 4:

    cespes,

    Juv. 12, 2:

    janua,

    id. 12, 91.—As a term of endearment:

    mi animule, mea vita, mea festivitas, meus dies festus, etc.,

    my holiday, Plaut. Cas. 1, 49.—
    B.
    Subst.: festum, i, n., a holiday, festival; a festal banquet, feast ( poet. and late Lat. for dies festus):

    cur igitur Veneris festum Vinalia dicant, Quaeritis?

    Ov. F. 4, 877; 1, 190; id. M. 4, 390:

    forte Jovi festum Phoebus sollenne parabat,

    feast, id. F. 2, 247:

    cum dii omnes ad festum magnae matris convenissent,

    Lact. 1, 21, 25.—In plur.:

    Idaeae festa parentis erunt,

    Ov. F. 4, 182:

    festa venatione absumi,

    Plin. 6, 22, 24, § 91; Ov. M. 4, 33; 10, 431; Hor. Epod. 2, 59; id. Ep. 2, 2, 197; Vulg. Exod. 23, 14 al.; Greg. Mag. Homil. in Evang. 2, 26, 10; Lact. 1, 22, 24.—
    II.
    Meton., public, solemn, festal, festive, joyous (post-Aug. and rare):

    dolor,

    Stat. S. 2, 7, 134:

    festior annus,

    Claud. III. Cons. Hon. 3:

    festissimi dies,

    Vop. Tac. 11:

    aures,

    i. e. gladdened, Claud. B. G. 206 (but in Stat. S. 2, 7, 90 the right read. is fata).
    2.
    Festus, i, m., a Roman surname.
    I.
    Sex. Pompeius Festus, a Roman grammarian of the fourth century A. D., author of a lexicographical work, De verborum significatione, in twenty books, of which only the last nine, in a very imperfect form, remain to us; with an abstract of the whole compiled by Paulus Diaconus in the eighth century. (Edited by Ottfr. Müller.)—
    II.
    Portius Festus, Governor of the Roman Province of Judea, Vulg. Acts, 25, 32 al.

    Lewis & Short latin dictionary > festum

  • 7 Festus

    1.
    festus, a, um, adj. [Sanscr. bhas, shine; lengthened from bha-; Gr. pha-, phainô, v. for; cf. feriae (fes-iae)], orig., of or belonging to the holidays (in opp. to the working-days), solemn, festive, festal, joyful, merry.
    I.
    Lit.
    A.
    Adj. (syn.: sollennis, fastus).
    1.
    With expressions of time:

    festo die si quid prodegeris, profesto egere liceat,

    Plaut. Aul. 2, 8, 10:

    die festo celebri nobilique,

    id. Poen. 3, 5, 13:

    qui (dies) quasi deorum immortalium festi atque sollennes, apud omnes sunt celebrati,

    Cic. Pis. 22, 51:

    Syracusani festos dies anniversarios agunt,

    id. Verr. 2, 4, 48, § 107; id. Q. Fr. 2, 1, 1:

    dies festus ludorum celeberrimus et sanctissimus,

    id. Verr. 2, 4, 67, § 151; id. Fin. 5, 24, 70:

    lux,

    Ov. Tr. 5, 5, 42; Hor. C. 4, 6, 42:

    tempus,

    id. Ep. 2, 1, 140; Juv. 15, 38:

    observare festa sabbata,

    id. 6, 159.—Hence,
    2.
    Transf., of everything relating to holidays:

    chori,

    Ov. Tr. 5, 12, 8:

    clamores,

    Plin. Ep. 2, 17, 24:

    corona,

    Ov. M. 10, 598; cf.

    fronde,

    Verg. A. 4, 459:

    dapes,

    Hor. Epod. 9, 1:

    mensae,

    Sil. 7, 198; Val. Fl. 3, 159:

    lusus,

    Mart. 1, 1:

    pagus,

    Hor. C. 3, 18, 11:

    urbs,

    gay, merry, Sil. 11, 272; 12, 752:

    theatra,

    Ov. M. 3, 111:

    Lares,

    Mart. 3, 58, 23:

    licentiae,

    of the holidays, Quint. 6, 3, 17:

    pax,

    Ov. M. 2, 795; Plin. 14, 1, 1, § 23:

    plebs,

    Tac. A. 2, 69:

    domus ornatu,

    id. ib. 3, 9:

    ritus,

    id. H. 5, 5:

    omina,

    id. A. 5, 4:

    cespes,

    Juv. 12, 2:

    janua,

    id. 12, 91.—As a term of endearment:

    mi animule, mea vita, mea festivitas, meus dies festus, etc.,

    my holiday, Plaut. Cas. 1, 49.—
    B.
    Subst.: festum, i, n., a holiday, festival; a festal banquet, feast ( poet. and late Lat. for dies festus):

    cur igitur Veneris festum Vinalia dicant, Quaeritis?

    Ov. F. 4, 877; 1, 190; id. M. 4, 390:

    forte Jovi festum Phoebus sollenne parabat,

    feast, id. F. 2, 247:

    cum dii omnes ad festum magnae matris convenissent,

    Lact. 1, 21, 25.—In plur.:

    Idaeae festa parentis erunt,

    Ov. F. 4, 182:

    festa venatione absumi,

    Plin. 6, 22, 24, § 91; Ov. M. 4, 33; 10, 431; Hor. Epod. 2, 59; id. Ep. 2, 2, 197; Vulg. Exod. 23, 14 al.; Greg. Mag. Homil. in Evang. 2, 26, 10; Lact. 1, 22, 24.—
    II.
    Meton., public, solemn, festal, festive, joyous (post-Aug. and rare):

    dolor,

    Stat. S. 2, 7, 134:

    festior annus,

    Claud. III. Cons. Hon. 3:

    festissimi dies,

    Vop. Tac. 11:

    aures,

    i. e. gladdened, Claud. B. G. 206 (but in Stat. S. 2, 7, 90 the right read. is fata).
    2.
    Festus, i, m., a Roman surname.
    I.
    Sex. Pompeius Festus, a Roman grammarian of the fourth century A. D., author of a lexicographical work, De verborum significatione, in twenty books, of which only the last nine, in a very imperfect form, remain to us; with an abstract of the whole compiled by Paulus Diaconus in the eighth century. (Edited by Ottfr. Müller.)—
    II.
    Portius Festus, Governor of the Roman Province of Judea, Vulg. Acts, 25, 32 al.

    Lewis & Short latin dictionary > Festus

  • 8 festus

    1.
    festus, a, um, adj. [Sanscr. bhas, shine; lengthened from bha-; Gr. pha-, phainô, v. for; cf. feriae (fes-iae)], orig., of or belonging to the holidays (in opp. to the working-days), solemn, festive, festal, joyful, merry.
    I.
    Lit.
    A.
    Adj. (syn.: sollennis, fastus).
    1.
    With expressions of time:

    festo die si quid prodegeris, profesto egere liceat,

    Plaut. Aul. 2, 8, 10:

    die festo celebri nobilique,

    id. Poen. 3, 5, 13:

    qui (dies) quasi deorum immortalium festi atque sollennes, apud omnes sunt celebrati,

    Cic. Pis. 22, 51:

    Syracusani festos dies anniversarios agunt,

    id. Verr. 2, 4, 48, § 107; id. Q. Fr. 2, 1, 1:

    dies festus ludorum celeberrimus et sanctissimus,

    id. Verr. 2, 4, 67, § 151; id. Fin. 5, 24, 70:

    lux,

    Ov. Tr. 5, 5, 42; Hor. C. 4, 6, 42:

    tempus,

    id. Ep. 2, 1, 140; Juv. 15, 38:

    observare festa sabbata,

    id. 6, 159.—Hence,
    2.
    Transf., of everything relating to holidays:

    chori,

    Ov. Tr. 5, 12, 8:

    clamores,

    Plin. Ep. 2, 17, 24:

    corona,

    Ov. M. 10, 598; cf.

    fronde,

    Verg. A. 4, 459:

    dapes,

    Hor. Epod. 9, 1:

    mensae,

    Sil. 7, 198; Val. Fl. 3, 159:

    lusus,

    Mart. 1, 1:

    pagus,

    Hor. C. 3, 18, 11:

    urbs,

    gay, merry, Sil. 11, 272; 12, 752:

    theatra,

    Ov. M. 3, 111:

    Lares,

    Mart. 3, 58, 23:

    licentiae,

    of the holidays, Quint. 6, 3, 17:

    pax,

    Ov. M. 2, 795; Plin. 14, 1, 1, § 23:

    plebs,

    Tac. A. 2, 69:

    domus ornatu,

    id. ib. 3, 9:

    ritus,

    id. H. 5, 5:

    omina,

    id. A. 5, 4:

    cespes,

    Juv. 12, 2:

    janua,

    id. 12, 91.—As a term of endearment:

    mi animule, mea vita, mea festivitas, meus dies festus, etc.,

    my holiday, Plaut. Cas. 1, 49.—
    B.
    Subst.: festum, i, n., a holiday, festival; a festal banquet, feast ( poet. and late Lat. for dies festus):

    cur igitur Veneris festum Vinalia dicant, Quaeritis?

    Ov. F. 4, 877; 1, 190; id. M. 4, 390:

    forte Jovi festum Phoebus sollenne parabat,

    feast, id. F. 2, 247:

    cum dii omnes ad festum magnae matris convenissent,

    Lact. 1, 21, 25.—In plur.:

    Idaeae festa parentis erunt,

    Ov. F. 4, 182:

    festa venatione absumi,

    Plin. 6, 22, 24, § 91; Ov. M. 4, 33; 10, 431; Hor. Epod. 2, 59; id. Ep. 2, 2, 197; Vulg. Exod. 23, 14 al.; Greg. Mag. Homil. in Evang. 2, 26, 10; Lact. 1, 22, 24.—
    II.
    Meton., public, solemn, festal, festive, joyous (post-Aug. and rare):

    dolor,

    Stat. S. 2, 7, 134:

    festior annus,

    Claud. III. Cons. Hon. 3:

    festissimi dies,

    Vop. Tac. 11:

    aures,

    i. e. gladdened, Claud. B. G. 206 (but in Stat. S. 2, 7, 90 the right read. is fata).
    2.
    Festus, i, m., a Roman surname.
    I.
    Sex. Pompeius Festus, a Roman grammarian of the fourth century A. D., author of a lexicographical work, De verborum significatione, in twenty books, of which only the last nine, in a very imperfect form, remain to us; with an abstract of the whole compiled by Paulus Diaconus in the eighth century. (Edited by Ottfr. Müller.)—
    II.
    Portius Festus, Governor of the Roman Province of Judea, Vulg. Acts, 25, 32 al.

    Lewis & Short latin dictionary > festus

  • 9 Proculus

    Prŏcŭlus, i, m., a Roman surname: Proculum inter cognomina eum dicunt, qui natus est patre peregrinante a patriā procul. Proculos sunt qui credant ideo dictos, quia patribus senibus quasi procul progressā aetate nati sunt, Paul. ex Fest. p. 225 Müll.—Esp.,
    1.
    Proculus, a Roman senator, to whom Romulus is said to have imparted his desire to be worshipped as Quirinus, Cic. Rep. 2, 10, 20; id. Leg. 1, 1, 3; Liv 1, 16.—
    2.

    Lewis & Short latin dictionary > Proculus

  • 10 Sisenna

    Sīsenna, ae, m., a Roman surname.
    I.
    L. Cornehus, a celebrated Roman historian, born about A.U.C. 635, author of a Roman history (Historiae). He preceded [p. 1711] Sallust, who took him as a model, Cic. Brut. 64, 228; id. Leg. 1, 2, 7; Sall. J. 95, 2; Ov. Tr. 2, 443; v. the fragments, Krause, Vit. et Fragm. Hist. Rom. p. 303 sq.—
    II.

    Lewis & Short latin dictionary > Sisenna

  • 11 Mnemon

    Mnēmon, ŏnis, m., = Mnêmôn (having a good memory).
    I.
    A surname of king Artaxerxes, Nep. Reg. 1, 3.—
    II.
    A Roman surname, Inscr. Mur. 819, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > Mnemon

  • 12 Naias

    Nāĭăs, ădis, and more freq. Nāĭs, ĭdis and ĭdos (plur. ĭdas), f., = Naïas and Nhais (floating, swimming, that is in the water), a water-nymph, Naiad:

    illum fontana petebant Numina, Naïades,

    Ov. M. 14, 328:

    Aegle Naïadum pulcherrima,

    Verg. E. 6, 21:

    Naïs Amalthēa,

    Ov. F. 5, 115.— Poet. of mixing wine with water:

    Naïda Bacchus amat,

    Tib. 3, 6, 57.— Adj.:

    puellae Naïdes,

    Verg. E. 10, 10.—
    II.
    Transf., in gen., a nymph (Hamadryad, Nereid):

    Naïda vulneribus succidit in arbore factis,

    Ov. F. 4, 231:

    inter Hamadryadas celeberrima Naias,

    id. M. 1, 691:

    Naïdes aequoreae,

    id. ib. 14, 557.—
    III.
    The surname probably of a freedwoman:

    Servilia Naïs,

    Suet. Ner. 3.— Hence, Nāĭcus, a, um, adj., of the Naids, proceeding from the Naids:

    dona,

    Prop. 2, 32, 40.—
    B.
    As subst.: Nāĭcus, i, m., a Roman surname, Inscr. Grut. 241, col. 2.— In fem.: ‡ Nāĭcē, Inscr. Fabr. p. 650, n. 433.

    Lewis & Short latin dictionary > Naias

  • 13 Naice

    Nāĭăs, ădis, and more freq. Nāĭs, ĭdis and ĭdos (plur. ĭdas), f., = Naïas and Nhais (floating, swimming, that is in the water), a water-nymph, Naiad:

    illum fontana petebant Numina, Naïades,

    Ov. M. 14, 328:

    Aegle Naïadum pulcherrima,

    Verg. E. 6, 21:

    Naïs Amalthēa,

    Ov. F. 5, 115.— Poet. of mixing wine with water:

    Naïda Bacchus amat,

    Tib. 3, 6, 57.— Adj.:

    puellae Naïdes,

    Verg. E. 10, 10.—
    II.
    Transf., in gen., a nymph (Hamadryad, Nereid):

    Naïda vulneribus succidit in arbore factis,

    Ov. F. 4, 231:

    inter Hamadryadas celeberrima Naias,

    id. M. 1, 691:

    Naïdes aequoreae,

    id. ib. 14, 557.—
    III.
    The surname probably of a freedwoman:

    Servilia Naïs,

    Suet. Ner. 3.— Hence, Nāĭcus, a, um, adj., of the Naids, proceeding from the Naids:

    dona,

    Prop. 2, 32, 40.—
    B.
    As subst.: Nāĭcus, i, m., a Roman surname, Inscr. Grut. 241, col. 2.— In fem.: ‡ Nāĭcē, Inscr. Fabr. p. 650, n. 433.

    Lewis & Short latin dictionary > Naice

  • 14 Naicus

    Nāĭăs, ădis, and more freq. Nāĭs, ĭdis and ĭdos (plur. ĭdas), f., = Naïas and Nhais (floating, swimming, that is in the water), a water-nymph, Naiad:

    illum fontana petebant Numina, Naïades,

    Ov. M. 14, 328:

    Aegle Naïadum pulcherrima,

    Verg. E. 6, 21:

    Naïs Amalthēa,

    Ov. F. 5, 115.— Poet. of mixing wine with water:

    Naïda Bacchus amat,

    Tib. 3, 6, 57.— Adj.:

    puellae Naïdes,

    Verg. E. 10, 10.—
    II.
    Transf., in gen., a nymph (Hamadryad, Nereid):

    Naïda vulneribus succidit in arbore factis,

    Ov. F. 4, 231:

    inter Hamadryadas celeberrima Naias,

    id. M. 1, 691:

    Naïdes aequoreae,

    id. ib. 14, 557.—
    III.
    The surname probably of a freedwoman:

    Servilia Naïs,

    Suet. Ner. 3.— Hence, Nāĭcus, a, um, adj., of the Naids, proceeding from the Naids:

    dona,

    Prop. 2, 32, 40.—
    B.
    As subst.: Nāĭcus, i, m., a Roman surname, Inscr. Grut. 241, col. 2.— In fem.: ‡ Nāĭcē, Inscr. Fabr. p. 650, n. 433.

    Lewis & Short latin dictionary > Naicus

  • 15 Numida

    Nŭmĭda, ae, m., = Nomas, a nomad:

    Arabia Numidarum,

    Vitr. 8, 3, 8 ( = Arabia Nomadum, Plin. 5, 16, 15, § 72): Numidas dicimus quos Graeci Nomadas, sive quod id genus hominum pecoribus negotietur, sive quod herbis, ut pecora aluntur, Paul. ex Fest. p. 173 Müll.—
    II.
    In partic., a Numidian; usually in the plur., Nŭmĭ-dae, ārum, the Numidians, a people of Northern Africa, between Mauritania and the territory of Carthage, in the modern Algiers, Sall. J. 46, 3; 66, 2; 89, 7; Liv. 29, 31; 34; Verg. A. 4, 41; Hor. C. 3, 11, 47.—

    Enslaved and used in Rome as mounted attendants and messengers,

    Sen. Ep. 87, 8; 123, 6; Tac. H. 2, 40; Inscr. Orell. 2877:

    Numidarum columnae,

    i. e. of Numidian marble, Juv. 7, 182.—In gen. plur.:

    Numidūm gentes,

    Mart. 12, 26, 6.—In sing.:

    Numida,

    Sall. J. 12, 4.—
    2.
    As adj., of or belonging to the Numidians, Numidian:

    Numidae jaculatores,

    Liv. 28, 11;

    Numidae leones,

    Ov. A. A. 2, 183;

    Numida dens,

    i. e. ivory, id. P. 4, 9, 28:

    ursos figebat Numidas,

    Juv. 4, 100.—
    3.
    A Roman surname:

    Plotius Numida,

    Hor. C. 1, 36.—
    B.
    Hence,
    1.
    Nŭmĭdĭa, ae, f., the country of Numidia, Mel. 1, 6, 1; Plin. 5, 3, 2, § 22; Sall. J. 8, 1; 13, 2; 16, 5; Col. 3, 12, 6 et saep.— Whence, Nŭmĭdĭānus, a, um, adj, Numidian, Plin. 15, 15, 16, § 55.—
    2.
    Nŭmĭ-dĭcus, a, um, adj., Numidian:

    equi Numidici,

    Liv. 30, 6:

    scuta,

    Sall. J. 94, 1:

    cedri,

    Plin. 16, 40, 79, § 216:

    gallina,

    Col. 8, 2, 2;

    called also Numidicae aves,

    Plin. 10, 48, 67, § 132:

    marmor, called also Libycum, Poenum,

    id. 5, 3, 2, § 22; 36, 6, 8, § 49; Sen. Ep. 86, 6: Numidicus, a surname of Q. Caecilius Metellus, bestowed on him for his victory over Jugurtha, Vell. 2, 11, 2; Aur. Vict. Vir. Ill. 62, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Numida

  • 16 Numidae

    Nŭmĭda, ae, m., = Nomas, a nomad:

    Arabia Numidarum,

    Vitr. 8, 3, 8 ( = Arabia Nomadum, Plin. 5, 16, 15, § 72): Numidas dicimus quos Graeci Nomadas, sive quod id genus hominum pecoribus negotietur, sive quod herbis, ut pecora aluntur, Paul. ex Fest. p. 173 Müll.—
    II.
    In partic., a Numidian; usually in the plur., Nŭmĭ-dae, ārum, the Numidians, a people of Northern Africa, between Mauritania and the territory of Carthage, in the modern Algiers, Sall. J. 46, 3; 66, 2; 89, 7; Liv. 29, 31; 34; Verg. A. 4, 41; Hor. C. 3, 11, 47.—

    Enslaved and used in Rome as mounted attendants and messengers,

    Sen. Ep. 87, 8; 123, 6; Tac. H. 2, 40; Inscr. Orell. 2877:

    Numidarum columnae,

    i. e. of Numidian marble, Juv. 7, 182.—In gen. plur.:

    Numidūm gentes,

    Mart. 12, 26, 6.—In sing.:

    Numida,

    Sall. J. 12, 4.—
    2.
    As adj., of or belonging to the Numidians, Numidian:

    Numidae jaculatores,

    Liv. 28, 11;

    Numidae leones,

    Ov. A. A. 2, 183;

    Numida dens,

    i. e. ivory, id. P. 4, 9, 28:

    ursos figebat Numidas,

    Juv. 4, 100.—
    3.
    A Roman surname:

    Plotius Numida,

    Hor. C. 1, 36.—
    B.
    Hence,
    1.
    Nŭmĭdĭa, ae, f., the country of Numidia, Mel. 1, 6, 1; Plin. 5, 3, 2, § 22; Sall. J. 8, 1; 13, 2; 16, 5; Col. 3, 12, 6 et saep.— Whence, Nŭmĭdĭānus, a, um, adj, Numidian, Plin. 15, 15, 16, § 55.—
    2.
    Nŭmĭ-dĭcus, a, um, adj., Numidian:

    equi Numidici,

    Liv. 30, 6:

    scuta,

    Sall. J. 94, 1:

    cedri,

    Plin. 16, 40, 79, § 216:

    gallina,

    Col. 8, 2, 2;

    called also Numidicae aves,

    Plin. 10, 48, 67, § 132:

    marmor, called also Libycum, Poenum,

    id. 5, 3, 2, § 22; 36, 6, 8, § 49; Sen. Ep. 86, 6: Numidicus, a surname of Q. Caecilius Metellus, bestowed on him for his victory over Jugurtha, Vell. 2, 11, 2; Aur. Vict. Vir. Ill. 62, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Numidae

  • 17 Numidia

    Nŭmĭda, ae, m., = Nomas, a nomad:

    Arabia Numidarum,

    Vitr. 8, 3, 8 ( = Arabia Nomadum, Plin. 5, 16, 15, § 72): Numidas dicimus quos Graeci Nomadas, sive quod id genus hominum pecoribus negotietur, sive quod herbis, ut pecora aluntur, Paul. ex Fest. p. 173 Müll.—
    II.
    In partic., a Numidian; usually in the plur., Nŭmĭ-dae, ārum, the Numidians, a people of Northern Africa, between Mauritania and the territory of Carthage, in the modern Algiers, Sall. J. 46, 3; 66, 2; 89, 7; Liv. 29, 31; 34; Verg. A. 4, 41; Hor. C. 3, 11, 47.—

    Enslaved and used in Rome as mounted attendants and messengers,

    Sen. Ep. 87, 8; 123, 6; Tac. H. 2, 40; Inscr. Orell. 2877:

    Numidarum columnae,

    i. e. of Numidian marble, Juv. 7, 182.—In gen. plur.:

    Numidūm gentes,

    Mart. 12, 26, 6.—In sing.:

    Numida,

    Sall. J. 12, 4.—
    2.
    As adj., of or belonging to the Numidians, Numidian:

    Numidae jaculatores,

    Liv. 28, 11;

    Numidae leones,

    Ov. A. A. 2, 183;

    Numida dens,

    i. e. ivory, id. P. 4, 9, 28:

    ursos figebat Numidas,

    Juv. 4, 100.—
    3.
    A Roman surname:

    Plotius Numida,

    Hor. C. 1, 36.—
    B.
    Hence,
    1.
    Nŭmĭdĭa, ae, f., the country of Numidia, Mel. 1, 6, 1; Plin. 5, 3, 2, § 22; Sall. J. 8, 1; 13, 2; 16, 5; Col. 3, 12, 6 et saep.— Whence, Nŭmĭdĭānus, a, um, adj, Numidian, Plin. 15, 15, 16, § 55.—
    2.
    Nŭmĭ-dĭcus, a, um, adj., Numidian:

    equi Numidici,

    Liv. 30, 6:

    scuta,

    Sall. J. 94, 1:

    cedri,

    Plin. 16, 40, 79, § 216:

    gallina,

    Col. 8, 2, 2;

    called also Numidicae aves,

    Plin. 10, 48, 67, § 132:

    marmor, called also Libycum, Poenum,

    id. 5, 3, 2, § 22; 36, 6, 8, § 49; Sen. Ep. 86, 6: Numidicus, a surname of Q. Caecilius Metellus, bestowed on him for his victory over Jugurtha, Vell. 2, 11, 2; Aur. Vict. Vir. Ill. 62, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Numidia

  • 18 Numidianus

    Nŭmĭda, ae, m., = Nomas, a nomad:

    Arabia Numidarum,

    Vitr. 8, 3, 8 ( = Arabia Nomadum, Plin. 5, 16, 15, § 72): Numidas dicimus quos Graeci Nomadas, sive quod id genus hominum pecoribus negotietur, sive quod herbis, ut pecora aluntur, Paul. ex Fest. p. 173 Müll.—
    II.
    In partic., a Numidian; usually in the plur., Nŭmĭ-dae, ārum, the Numidians, a people of Northern Africa, between Mauritania and the territory of Carthage, in the modern Algiers, Sall. J. 46, 3; 66, 2; 89, 7; Liv. 29, 31; 34; Verg. A. 4, 41; Hor. C. 3, 11, 47.—

    Enslaved and used in Rome as mounted attendants and messengers,

    Sen. Ep. 87, 8; 123, 6; Tac. H. 2, 40; Inscr. Orell. 2877:

    Numidarum columnae,

    i. e. of Numidian marble, Juv. 7, 182.—In gen. plur.:

    Numidūm gentes,

    Mart. 12, 26, 6.—In sing.:

    Numida,

    Sall. J. 12, 4.—
    2.
    As adj., of or belonging to the Numidians, Numidian:

    Numidae jaculatores,

    Liv. 28, 11;

    Numidae leones,

    Ov. A. A. 2, 183;

    Numida dens,

    i. e. ivory, id. P. 4, 9, 28:

    ursos figebat Numidas,

    Juv. 4, 100.—
    3.
    A Roman surname:

    Plotius Numida,

    Hor. C. 1, 36.—
    B.
    Hence,
    1.
    Nŭmĭdĭa, ae, f., the country of Numidia, Mel. 1, 6, 1; Plin. 5, 3, 2, § 22; Sall. J. 8, 1; 13, 2; 16, 5; Col. 3, 12, 6 et saep.— Whence, Nŭmĭdĭānus, a, um, adj, Numidian, Plin. 15, 15, 16, § 55.—
    2.
    Nŭmĭ-dĭcus, a, um, adj., Numidian:

    equi Numidici,

    Liv. 30, 6:

    scuta,

    Sall. J. 94, 1:

    cedri,

    Plin. 16, 40, 79, § 216:

    gallina,

    Col. 8, 2, 2;

    called also Numidicae aves,

    Plin. 10, 48, 67, § 132:

    marmor, called also Libycum, Poenum,

    id. 5, 3, 2, § 22; 36, 6, 8, § 49; Sen. Ep. 86, 6: Numidicus, a surname of Q. Caecilius Metellus, bestowed on him for his victory over Jugurtha, Vell. 2, 11, 2; Aur. Vict. Vir. Ill. 62, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Numidianus

  • 19 Numidicus

    Nŭmĭda, ae, m., = Nomas, a nomad:

    Arabia Numidarum,

    Vitr. 8, 3, 8 ( = Arabia Nomadum, Plin. 5, 16, 15, § 72): Numidas dicimus quos Graeci Nomadas, sive quod id genus hominum pecoribus negotietur, sive quod herbis, ut pecora aluntur, Paul. ex Fest. p. 173 Müll.—
    II.
    In partic., a Numidian; usually in the plur., Nŭmĭ-dae, ārum, the Numidians, a people of Northern Africa, between Mauritania and the territory of Carthage, in the modern Algiers, Sall. J. 46, 3; 66, 2; 89, 7; Liv. 29, 31; 34; Verg. A. 4, 41; Hor. C. 3, 11, 47.—

    Enslaved and used in Rome as mounted attendants and messengers,

    Sen. Ep. 87, 8; 123, 6; Tac. H. 2, 40; Inscr. Orell. 2877:

    Numidarum columnae,

    i. e. of Numidian marble, Juv. 7, 182.—In gen. plur.:

    Numidūm gentes,

    Mart. 12, 26, 6.—In sing.:

    Numida,

    Sall. J. 12, 4.—
    2.
    As adj., of or belonging to the Numidians, Numidian:

    Numidae jaculatores,

    Liv. 28, 11;

    Numidae leones,

    Ov. A. A. 2, 183;

    Numida dens,

    i. e. ivory, id. P. 4, 9, 28:

    ursos figebat Numidas,

    Juv. 4, 100.—
    3.
    A Roman surname:

    Plotius Numida,

    Hor. C. 1, 36.—
    B.
    Hence,
    1.
    Nŭmĭdĭa, ae, f., the country of Numidia, Mel. 1, 6, 1; Plin. 5, 3, 2, § 22; Sall. J. 8, 1; 13, 2; 16, 5; Col. 3, 12, 6 et saep.— Whence, Nŭmĭdĭānus, a, um, adj, Numidian, Plin. 15, 15, 16, § 55.—
    2.
    Nŭmĭ-dĭcus, a, um, adj., Numidian:

    equi Numidici,

    Liv. 30, 6:

    scuta,

    Sall. J. 94, 1:

    cedri,

    Plin. 16, 40, 79, § 216:

    gallina,

    Col. 8, 2, 2;

    called also Numidicae aves,

    Plin. 10, 48, 67, § 132:

    marmor, called also Libycum, Poenum,

    id. 5, 3, 2, § 22; 36, 6, 8, § 49; Sen. Ep. 86, 6: Numidicus, a surname of Q. Caecilius Metellus, bestowed on him for his victory over Jugurtha, Vell. 2, 11, 2; Aur. Vict. Vir. Ill. 62, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Numidicus

  • 20 Regillanus

    1.
    rēgillus, a, um, adj. dim. [regius], royal, regal, magnificent:

    inducula,

    Plaut. Ep. 2, 2, 39: tunica, Varr. ap. Non. 539, 10; cf. Fest. s. h. v. p. 286 Müll.
    2.
    Rēgillus, i, m.
    I.
    A town of the Sabines, whence Appius Claudius emigrated to Rome, Liv. 2, 16 Drak.; also called Rēgilli, ōrum, m., Suet. Tib. 1.— Hence, Rēgillānus, a, um, and Rēgillensis, e, adj., of or belonging to Regillus:

    Claudius Appius Regillanus,

    Suet. Tib. 2:

    Claudius Regillensis,

    Liv. 8, 15.—
    II.
    A small lake in Latium (the mod. Cornufelle), celebrated for the victory over the Latins gained there by the Romans under the dictator Postumius, Cic. N. D. 3, 5, 11;

    called also lacus Regillus,

    Liv. 2, 19; Plin. 33, 2, 11, § 38;

    and Regilli lacus,

    Flor. 1, 11, 2; Aur. Vict. Vir. Ill. 16.— Hence, Rēgillensis, surname of the Postumii:

    M. Postumio Regillensi,

    Liv. 4, 49, 7:

    A. et L. Postumii Regillenses,

    id. 6, 22, 5.—
    III.
    A Roman surname in the Æmilian gens, Cic. Att. 12, 24, 2:

    M. Aemilius Regillus,

    Liv. 24, 7 fin.; 8; 29, 11 fin.; 38.

    Lewis & Short latin dictionary > Regillanus

См. также в других словарях:

  • Roman Ungern von Sternberg — Roman Nikolai Maximilian von Ungern Sternberg Roman Fyodorovich von Ungern Sternberg, in 1921, in a Mongolian deel uniform with Russian Order of St. George …   Wikipedia

  • Roman Tsepov — Roman Igorevich Tsepov (Russian: Роман Игоревич Цепов, (July 22, 1962, Kolpino, Leningrad Oblast, USSR – September 24, 2004, Saint Petersburg) was a Saint Petersburg businessman and confidant to Vladimir Putin during Putin s work at the Saint… …   Wikipedia

  • Roman Turovsky-Savchuk — is a painter and lutenist composer. He was born in Kiev, Ukraine in 1961, and emigrated to New York City in 1979. He studied art from an early age under Mikhail Turovsky, his father (a prominent artist activein France and the U.S.A.). He… …   Wikipedia

  • Roman Longchamps de Bérier — (1883 1941) was a Polish lawyer and university professor, one of the most notable specialists in civil law of his times and the last rector of the Jan Kazimierz University of Lviv. He was murdered in what became known as the Massacre of Lviv… …   Wikipedia

  • Roman Grant — Infobox character colour = #AA0000 colour text = white name = Roman Grant series = Big Love caption = first = Pilot last = cause = creator = Mark V. Olsen portrayer = Harry Dean Stanton episode = nickname = alias = species = gender = Male age =… …   Wikipedia

  • Surname — Not to be confused with Suriname. A surname is a name added to a given name and is part of a personal name. In many cases, a surname is a family name. Many dictionaries define surname as a synonym of family name . In some Western countries, it is …   Wikipedia

  • Roman — This unusual and interesting surname of many spelling variations, has two possible origins. The first is from the Latin personal name Romanus , itself originally a pre christian byname. This given name was however borne by several early saints,… …   Surnames reference

  • Roman Gaul — For Gaul before the Roman conquest, see Gaul. Roman Gaul consisted of an area of provincial rule in the Roman Empire, in modern day France, Belgium, Luxembourg, and western Germany. Roman control of the area lasted for 600 years. The Roman Empire …   Wikipedia

  • Roman censor — A Censor was a magistrate of high rank in the ancient Roman Republic. This position (called censura) was responsible for maintaining the census, supervising public morality, and overseeing certain aspects of the government s finances.The censors… …   Wikipedia

  • Roman Emperor (Principate) — The office of Roman Emperor went through a complex convolution over the centuries of its existence. During its earliest phase, the Principate, the reality of autocratic rule was masked behind the forms and conventions of oligarchic self… …   Wikipedia

  • St. Peter's Roman Catholic Church, Liverpool — St. Peter s Roman Catholic Church is a former church in Seel Street, Liverpool, England now transformed into a restaurant and bar called Alma de Cuba the soul of Cuba .St. Peter s was built in 1788 by Rev A.B. MacDonald of the Order of St… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»